Nu voel ik ons Ukie echt wel elke dag, en moet toegeven dat gevoel is gewoon niet te beschrijven. Ik kijk nu al enorm uit naar de geboorte om hem/haar te kunnen vastpakken, knuffelen en vertroetelen. Maar anderzijds geniet ik nu zo enorm van mijn groeiende buik en de schopjes en plofjes die ik nu allemaal voel. Als ik eet dan is het echt een concert in mijn buik. Kijk er wel naar uit naar het moment dat Tom die schopjes zal kunnen voelen, want nu is dat iets wat ik mag voelen en meemaken, maar hij moet nog ff langs de zijkant toekijken en afwachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten