Yentl, ons klein poppemieke is geboren!

Maandag 22 december,

In de namiddag begon ik toch af en toe een wee te voelen. Niet pijnlijk maar toch goed voelbaar. Tegen dat ik eigenlijk goed en wel besefte wat het echt was kwamen ze toch al om het half uur op. Het was zo raar ik voelde me nog zo goed en zag het totaal nog niet zitten om te bevallen. Maar ja, tegenhouden dat gaat niet he. Die avond ben ik in de zetel int slaap gevallen. Tom heeft me daar laten liggen en is in ons bed gekropen. Ik ben midden in de nacht wakker geworden en bleef de weeën toch goed voelen. Dan maar nog een beetje kindjessuiker verder afwerken. Ik moest me toch met iets bezig houden

Dinsdag 23 december,

Tom stons ineens rond kwart na 9 bij mij beneden. Ik was net even ingedommeld want zo een nachtje weinig of niets slapen dat is echt slopend. De weeën komen zo de 20minuten. Die middag zijn we nog kerstinkopen gaan doen en eens bij mijn broer langs geweest. Daarna nog wat kleine boodschappen en bij mijn mama en papa op bezoek. Papa heeft me dan nog gezegd maar meiske toch het moet nog veel erger worden... Ai en deze weeën voelde ik toch al een stuk beter dan die van gisteren... Dat beloofd!

Thuisgekomen ben ik toch nog int slaap gesukkeld. Na een uur werd ik wakker door een echt wel heel pijnlijke wee. Het was ondertussen toch al half 8 in de avond. De weeën werden erger en erger. Tegen 1uur hield ik het bijna niet meer uit. Zo'n pijn dat kon ik niet blijven verbijten. Tom heeft dan naar de materniteit gebeld. Ik mocht me op het gemakje klaarmaken en afkomen. Ze gingen me aan de monitor leggen en dan beslissen wat en hoe... Zo spannend, de tocht naar het ziekenhuis was slopend. Daar kwam gelijk geen einde aan. Tegen 2uur waren we in het ziekenhuis, ik mocht me direct installeren en de monitor werd ingeschakeld. Na een half uur kwam de vroedvrouw kijken. Hog de weeën moeten nog erger worden ze zijn blijkbaar wel pijnlijk maar niet regelmatig genoeg. Ze voelde eens en ik had nog maar 2cm opening... Ik mocht blijven liggen, moest proberen wat te slapen en om 6uur ging ze nog eens de monitor aansluiten. Als er dan nog niets veranderd was dan moest ik terug naar huis. Dit waren de ergste 3uur uit mijn leven...

Woensdag 24 december,

Om 6uur kwam de vroedvrouw de kamer terug in... Ik liep al een half uur rond want anders kon ik de weeën echt niet opvangen. Ze keek me aan zo van gaat het? Ik moest me terug neerleggen maar dat ging echt niet. Dus haalde ze de draadloze monitor boven, die werd op mijn buik geplaatst en terug moest ik nog een half uur zo doorgaan. Na 20minuten echt afzien kreeg ik het bijna... Ik hield dit onmogelijk nog langer vol. Wat was ik blij toen ze terug binnenkwam en zag dat de weeën heel regelmatig waren, ze voelde eens 5cm opening. Het is begonnen... Ik vroeg onmiddelijk een epidurale en tegen 7uur zat die mooi in mijn rug. Blij dat ik was, ben mooi stil blijven zitten en ik voelde de verdoving onmiddelijk. Zalig gewoon, maar toen vielen ook de weeën stil. Om 11uur heb ik dan gebeld en de vroedvrouw heeft me dan weeënopwekkers gegeven. Tegen 11.30 had ik volledige onstluiting. 20voor 12 lag ik helemaal klaar en begon ik aan mijn eerste perswee. In 12x persen is ons Yentl geboren, hog het was echt zo mooi allemaal. De pijn vergeet je idd helemaal na de geboorte, ikzelf was ze al vergeten toen mijn ruggeprik werkte. Zalig om ze te bevallen.