Vandaag was het zover, mijn eerste sollicitatie. Met goede moed ben ik er geen gegaan, Yentlke was bij de bomma en tante Laurence en sliep mooi toen ik vertrok. Het gesprek ging heel vlot en eigenlijk zou de job echt wel iets voor mij zijn. Maar ik heb niet echt een goed gevoel bij de eigenaars... Het lijken me echt wel 'simpele' mensen... Ik weet niet hoe hoe ik het anders kan beschrijven. Nu morgen moet ik terug bellen naar den interim of mijn gevoel veranderd is of niet... Ik denk dat ik toch nog even wacht en verder zoek. Ik ben niet een persoon die constant van job wil veranderen. Dus beter ergens beginnen waar ik wel een goed gevoel bij heb.
Yentlke is kort na mijn vertrek wakker geworden. Ze heeft gekrijst van colere maar heeft dan toch moeten toegeven en is als een blok int slaap gevallen. MET de nodige snikken en snokken. De bomma heel trots dat het haar toch gelukt was en tante Laurence die heel opgelucht was dat het gekrijs eindelijk over was. Ja, kleine kindjes kunnen ook eens veel lawaai maken.
Op de foto zie je mijn poppemieke uitgeteld in haar cosi toen ik haar ophaalde. Ze heeft nog lang zo geslapen. Wou haar nu ook niet wekken en zeker niet nu ze al niet in haaren haak is.
ps: lezers van RW hou dit nog een beetje stil op het werk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten