8maand!

Alweer zijn we een maandje verder en ons Yentlke is ondertussen al 8maand. We hebben een droom van een dochter die nu al goed weet wat ze wel en vooral wat ze niet wil. Hoe groter ze word hoe meer ze qua karakter op mij begint te lijken. Ik weet dus nu al dat Yentl haar niet vlug zal laten doen en dat ze goed zal weten wat ze wil bereiken. Mits de nodige bijsturingen van mij en haar papa zal ze een pracht van een jonge dame worden. Maar dat is toekomstmuziek nu ga ik nog eens stilstaan bij wat ons Yentlke al allemaal kan.

Ze babbelt en brabbelt hele dagen door en ondertussen kan ze al enkele woordjes zoals Papa, Mama, dada, neen... Verder brabbelt en rijgt ze alle klanken aan elkaar in hoge en lage tonen. Dikwijls denk ik zelf dat ze zit te zingen en dan doe ik gewoon mee en dat vind Yentl dus superleuk. Verder kruipt ze het huis helemaal door en overal waar ze kan stelt ze haar recht met natuurlijk de nodige builen en ja zelfs al blauwe plekken tot gevolg. Maar ze heeft ondertussen wel al goed door dat ze zich het beste op haaren poep laat vallen want ze valt dan zacht op haaren pamper. Ook begint ze te zoeken naar haar evenwicht en af en toe staat ze dus helemaal alleen. Volgende week gaan we mooie echte schoenen kopen zodat Yentl kan wennen aan 'echte schoenen' dragen en zodat haar voetjes mooi recht staan. Want ik ik had echt scheve voeten, is wel goed gekomen maar ik had ze wel!
Kiekeboe is één van haar lievelingsspelletjes en verder ontdekt ze eindelijk al haar speelgoed. Dat heeft haar eigenlijk nooit echt veel geÏnteresseerd en nu dus wel. Nu kan ze dus een half uurtje helemaal alleen zitten spelen in haar park. Ze mag mij dan wel niet zien of horen of ze staat alweer recht mamaaaaaaa te roepen. Nu negeren we haar soms en dan speelt ze gewoon mooi verder. Ze weet dat ik haar hier niet zal achterlaten en dan is ze gerust.
Yentl gaat nog altijd heel erg graag naar de onthaalmoeder en voelt zich daar echt gelijk de groten. Ze wil samen spelen met de iiiiieeeee (=kindjes) en soms wil ze niet bij mij komen. Maar zowiezo gaat ze mee met mij naar huis want ik heb haar dan wel heel erg veel gemist hoor.

Jaja ons kleine meisje word groot en tot mijn spijt maar ook mijn trotsheid kan ik nu wel zeggen dat wij geen baby meer hebben maar een flinke peuter. Haar 2de tandje zit klaar en ik kijk er al naar uit dat haar tandjes er helemaal door zitten. Dat zal dan zo'n schattig zicht zijn. Tot nu toe wel alleen tandjes vanonder want als er vanboven tandjes zijn... Dan geen borstvoeding meer voor Yentl.

Ik heb ondertussen de knoop doorgehakt en ik ga terug naar school gaan. Ik ga een opleiding volgen van bedrijfs boekhouden. Ik zie het al volledig zitten en Yentl... Zij zal moeten wennen om niet meer hele godse dagen met de mama de spelen.

Hier een foto van Yentl die de ramen van de voetbalclub van de tantekes (Cercle Melle) aant kuisen is: