Paniek is een groot woord maar het was toch de eerste keer dat ik niet wist wat te doen en de tranen in mijn ogen stonden. Want je bent toch verantwoordelijk voor zo'n klein mensje en ook al is ze nog maar een week bij ons, toch kan je haar voor geen geld meer missen.
Op 31december, ik deed haar pampertje af en zag dat haar naveltje een klein beetje gebloed had. Niets ergs maar het viel me toch op. Ik zeepte haar in en stak haar in haar badje. Ik keek naar haar naveltje en het was net alsof er een klein beetje wild vlees aan haar naveltje zat... Tom kwam ook direct kijken en hij zo van je vertrouwd het niet he... Ik wist echt niet wat te doen. Ik heb haar uit haar bad gehaald en direct aangekleed. Ik ben dan bij mijn mama gaan vragen wat ik moest doen en zij raadde me aan als ik het niet vertrouwde om naar den dokter te gaan. We zijn dan naar de vroedvrouwenpost in het ziekenhuis gegaan en daar hebben ze eerst haar naveltje ontsmet. De vroedvrouw kon het stomke dat er nog aan ging helemaal ronddraaien en verzekerde mij dat het geen wild vlees was maar navelvocht. Nu moet ik het elke dag ontmetten en goed afplakken.
Op 1januari toen ik haar ververste en eens keek zag ik dat het er helemaal af was. Ik ben toch blij hoor, want dat stomke... Je moet er toch voorzichtig mee zijn he.
Nu gaat alles goed, het ziet er mooi uit en zal wel verder mooi genezen. Ik volg het sowieso goed op.
Het was toch verchieten...
1 opmerking:
dag kleine spruit
iedere dag verander je steeds meer en meer je hebt zo mooie ogen en grote mooie kijkertjes
het enige spijtige dat nu is dat je pepe en je tante nu niet vaak op bezoek kunnen komen dat vinden we wel beu maar ja dat al wel beteren zekers als pepe zijn auto heeft
ik ben benieuwd als je je kleertjes gaat aan doen die je gekregen hebt van ons hoe je er mee staat maar dat zal wel mooi zijn he
slaapwel lieve pruts en tot snel terug
xxxxxx
wij houden van je
Een reactie posten